Chłopčyk źmieja zapuskaje ŭ nieba,
Pieršaje dziacinstva adkryćcio!
Chłopčyk, luby, moža, tak i treba
Z papiarovym źmiejem – u žyćcio!
Chłopčyk, luby, radaść nie zatojvaj,
Mocna nitku u rukach trymaj,
Kolki chočaš na tary prastojvaj,
Kolki chočaš źmieja zapuskaj.
Zapuskaj! Bo roznaje byvaje,
Ty nia ŭhledziš – daść žyćcio adboj...
Tolki ŭjaviš – ptuškaju łunaje,
Chłopčyk inšy ŭ nieba zapuskaje
Śvietłaj maraj źmieja nad saboj!
|
|
